หมู่ถ้ำเบดซา Bedsa Caves ตอนที่ ๒

ก่อนอื่นในเบื้องต้นต้องทราบว่า พระสุตตันตะ (พระสูตร) และพระวินัยเป็นผล  พระอภิธรรมเป็นเหตุ ดังนั้นในการทำความเข้าใจหลักธรรมคำสอน ถ้าไม่เริ่มจากเหตุคือพระอภิธรรมแล้วก็ไม่สามารถจะเข้าใจข้อธรรมที่แท้จริงได้  คำว่าสุตตันตะคือสะสมการฟังมาแล้วจากอดีตซึ่งพระพุทธองค์จะสอนตามที่แต่ละท่านได้สะสมมา จะเห็นว่าโดยส่วนใหญ่ฟังธรรมแล้วจะบรรลุโดยเฉียบพลันห่างไกลจากคนรุ่นนี้มากที่จะนำพระพุทธวจนะมาท่อง สิกขา (เรียนรู้) กี่รอบก็ตามยังไม่สามารถเห็นธรรมได้ ชีวิตประจำวันของเรามีปกติน้อยใจ เสียใจ อ่อนไหว โกรธ เกลียด อาฆาต พยาบาท จองเวร อยู่ว่างๆ ก็ฟุ้งซ่าน หวั่นไหวไปกับคำพูดต่างๆ นานา ต่างจากในสมัยพุทธกาลที่ท่านเป็นผู้ใกล้บรรลุธรรม มีอารมณ์เบิกบาน มีความยึดติดมีอุปาทานน้อยทั้งสิ้น ทั้งหมดเป็นผู้มาตั้งพระศาสนาร่วมกับพระบรมศาสดา การบำเพ็ญให้ถึงคุณสมบัติของพระโพธิสัตว์จึงยากมาก ต้องมีตัวอย่างทั้งกุศลและอกุศลจึงสามารถสอนคนได้ แม้จะดูเหมือนเป็นฝ่ายอกุศลแต่ก็เป็นผู้ร่วมสร้างบารมีและติดตามพระมหาโพธิสัตว์มาทั้งสิ้น เช่น ภิกขุที่ทำผิดพระวินัย พระมหาเทวทัต นางจิณจมานวิกา ฯลฯ แต่ละท่านมีบุญบารมีมากแม้ไม่ได้บรรลุธรรมในชาตินี้แต่ในเวลาข้างหน้าไม่นานก็สามารถบรรลุธรรมได้ เช่น พระมหาเทวทัต ท่านสะสมบารมีมามาก แม้เมื่อได้ล่วงเกินพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วต้องตกสู่อเวจีมหานรก เมื่อท่านได้พ้นจากอบายภูมิแล้วได้เกิดเป็นมนุษย์จะบรรลุธรรมเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าในชาตินั้น โดยไม่ต้องบำเพ็ญบารมีต่ออีก การพูดตำหนิติเตียนจึงไม่ควร พระสุตตันตะจึงเป็นตัวอย่างสำหรับอนุชนรุ่นหลังอย่างเราๆ ท่านๆ แต่เนื้อธรรมที่จะมาทำความเข้าใจจึงเป็นพระอภิธรรม

ถัดจากรั้วกั้นไปไม่กี่ก้าว (อยู่กลางเสาของรูปที่แล้ว) ผู้ดูแลจะระวังไม่ให้เดินตรงกลาง กลัวจะไปเหยียบ

ถ้ามาตอนพระอาทิตย์ขึ้น ถ้ำจะยิ่งสวยงามมาก การออกแบบให้แสงอาทิตย์ไปรวมกันที่สถูปดูเด่นเป็นสง่าอย่างยิ่ง

หน้าต่าง

การแกะสลักของถ้ำนี้บอกถึงอายุที่เก่าแก่มาก เนื่องจากไม่มีพระพุทธรูปอยู่เลย การสร้างพระพุทธรูปจริงๆ นั้นเริ่มมีการสร้างขึ้นมาตั้งแต่ระหว่าง พ.ศ. ๕๐๐ ถึง ๕๕๐

ชาวพุทธเราควรช่วยกันดูแลพุทธสถาน

ในต่างประเทศหาชาวพุทธได้ยาก

ควรสนใจดูแล

พุทธสถานจะอยู่ต่อไปให้รุ่นลูกหลานได้มีโอกาสได้ไปสักการะ

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ
(ควรอ่านตามลำดับตั้งแต่โพสต์แรก มิฉะนั้นท่านอาจสับสนและไม่เข้าใจ)